Heb je ruim 10 jaar deel uitgemaakt van de redactie van de Balanscommissie, denk je: “zo, ik hoef voorlopig niet meer te schrijven”. Komt er een onverlaat en schrijft in zijn racket mijn naam als de volgende.
Henk, je hebt het niet begrepen. Maar om je begrip bij te brengen mag je een jaar lang op proef meedraaien in het vrijdagavond competitieteam van de waarnemend captain De Geut en captain Jan. Oh ja en met onze assistente Geke. Verder met onze zwarte parel uit de Molukken te weten Sjaan. Janien maakt het team compleet. Zij zit overigens in dezelfde positie als Henk. Nieuw, onwetend en zittend in de proeftijd.
Spreek ik over wij in deze column dan spreek ik over de waarnemend en de captain. Dus wij hebben een trainingsprogramma gezet op die nieuwen. Verplichte deelname aan de wintercompetitie. Janien werd gestald bij haar zwager Niels. Ze is getraind in ‘op links staan’ en ‘met de fiets naar de baan komen’. Henk nam als invaller deel opdat hij aan mensen went van verschillend allooi. Als waterpoloër zag hij mensen namelijk niet zitten, hoogstens op de rand van het zwembad.
Als afronding van hun stage werden Janien en Henk door ons ingeschreven voor de clubkampioenschappen mix. Henk met Hana en Janien met Niels. Dankzij deze stagebegeleiders bereikten onze aspiranten de finales. Wij, de waarnemend en de captain kunnen door deze prestatie rustig zeggen ‘onze prestatie’ want wij hebben het georganiseerd.
Met redelijk vertrouwen gingen we de vrijdagavondcompetitie in. De maandagavond verplichte teamtraining. Na afloop tactische bespreking. Tot in de kleine uurtjes werken aan de teambuilding.
Met onze groepsapp houden we intensief contact. Een greep hieruit.
Henk: ik zit met mijn tennispakske aan en hopen dat ik mag spelen van de waarnemend en de captain.
Janien: ik ga gemaakte afspraken op de vrijdagavond afzeggen. Ik moet/zal/wil erbij zijn. De fiets heb ik inmiddels uit het stof gereden.
Hier blijkt uit de gretigheid van de nieuwen.
Onze linkshandige Henk speelt inmiddels een betere forehand dan wij met links. Janien is op links een bruikbare kracht aan het worden ondanks een zwakke enkel.
Dan spelen wij tegen Achterberg. Een gehucht achter Barneveld. Altijd lastig heet zoiets. En dat was het. Verlies! Met vier tegen nul. Dus niet alleen de nieuwen kregen ervan langs. Ook de oude garde. Gelukkig doen wij aan zelfreflectie tot in de kleine uurtjes. Conclusie: kost ons toch wel veel, zo niet teveel kracht om de nieuwen op sleeptouw te nemen. Maar we doen het met plezier. En eerlijk is eerlijk; we konden het slechter treffen. Met deze wedstrijd zit de competitie op de helft. We zijn middenmoter. Niet meer, niet minder. Waren we overigens echt heel goed dan speelden wij op de zondag eerste klasse. Maar nu betalen wij wel zelf onze competitiebijdrage…
Beste lezer, mocht u na het lezen van deze advertorial zich willen aansluiten bij een competitieteam of een andere activiteit dan bent u van harte welkom. U kunt zich altijd bij onze vereniging aanmelden als speler en deelnemer van een commissie. Achter elke activiteit staat namelijk een groep mensen die deze organiseert.
Tot slot. Om mijn royement te voorkomen. Iedere gelijkenis met bestaande personen en/of gebeurtenissen is onbedoeld en berust op louter toeval.
Jan Franken
NB: oh ja, de volgende schrijver is Johan Huitink. En dit is bedoeld en berust niet op toeval!