Het racket: Johan Huitink
Nadat ik de rubriek Het Racket had aangeklikt en de foto van Jan Franken op mijn netvlies zag was het eerste wat ik dacht: onderaan de pagina zal eindelijk weer eens de naam van een jonge frisse meid staan als opvolger van een heel stel kerels met veel levenservaring. Maar dan na het lezen ineens mijn naam. Dat is bedoeld en berust niet op toeval volgens Jan. Bedankt fijne vent.
Mijn naam is Johan Huitink en ik heb onze fotogenieke Vanessa 103 gevraagd mij te vergezellen op de foto, een aanbod dat zij onder dankzegging aanvaarde.
Waarmee ik eveneens in een oogopslag duidelijk maak waar ik me mee bezig houd als ik niet op het tennis park te vinden ben; ons melkveehouderijbedrijf aan het eind van de Grote Molenstraat maar nog steeds in Elst en niet in Driel of Arnhem of het eind van de wereld zoals soms gesuggereerd wordt. Samen met Marga, vaste kracht achter de bar op de dinsdagavond en bij drukke evenementen, probeer ik een inkomen te verdienen wat in het ene jaar beter lukt dan in het andere mede als gevolg van sterk fluctuerende opbrengstprijzen. Om te voorkomen voeding te geven aan het gezegde dat boeren altijd klagen zal ik dit onderwerp niet verder uitdiepen. Onze drie kinderen zijn alweer een aantal jaren het huis uit. Ondanks altijd geïnteresseerd in de voortgang van ons bedrijf kiezen zij er niet voor het bedrijf door te zetten in de huidige vorm.
Wellicht zien jullie op de foto ook dat dit niet mijn ‘werkkloffie’ is. Een deel van mijn tijd besteed ik aan besturen. Op dit moment ben ik nog actief op een aantal plekken waarvan het bestuur van een landbouwcoöperatie de meeste tijd vraagt. En net als bij De Helster hebben we ook daar stuurlui die aan wal staan. Kortom, en dat geldt ook voor mezelf, als je mee wilt praten en beslissen bij onze vereniging moet je naar de ledenvergadering komen. Of anders het bestuur aanspreken, zo hoort het in een democratie.
Een paar keer per week ben ik op het park te vinden. Na het spelen van ongeveer anderhalf uur waarbij ik mijn tegenstanders niet ontzie met mijn forehand testen we de kwaliteit van een paar biertjes en bitterballen.
Het Racket wil ik graag doorgeven aan Marleen Brockötter. Zij feliciteerde mij als eerste nadat ik een groot jeugdig talent in de persoon van Martijn Doppen (sorry Martijn) aan de zegekar gebonden had tijdens de clubkampioenschappen afgelopen voorjaar. En, net als de mijne liggen ook haar roots in de achterhoek.
